قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام | شرح و تفسیر در مرکز تخصصی شعر و عرفان دیدارجان
قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام | شرح و تفسیر
شاعر : مولانا جلال الدین محمد بلخی
کتاب : مثنوی معنوی
قالب شعر : مثنوی
آدرس شعر : مثنوی معنوی مولوی دفتر سوم ابیات 3014 تا 3029
نام حکایت : آن دزد که پرسیدندش که چه می کنی نیم شب در پای دیوار
بخش : 8 از 9 ( قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام )
خلاصه حکایت آن دزد که پرسیدندش که چه می کنی نیم شب در پای دیوار
دزدی در نیمه های شب دیوارِ منزلی را سوراخ می کرد کسی او را دید و گفت : آهای پدر جان ، در این شبِ تاریک ، داری چه می کنی ؟ دزد گفت : دارم دُهل می زنم . آن شخص گفت : پس کو صدای دُهل …
متن کامل « حکایت آن دزد که پرسیدندش که چه می کنی نیم شب در پای دیوار » را در مرکز تخصصی شعر و عرفان مطالعه نمایید .
متن کامل اشعار قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام
ابیات 3014 الی 3029
3014) صوفیی بر میخ ، روزی سفره دید / چرخ می زد ، جامه ها را می درید
3015) بانگ می زد ، نَک نوایِ بی نوا / قحط ها و دردها را نَک دوا
3016) چونکه درد و شورِ او بسیار شد / هر که صوفی بود ، با او یار شد
3017) کِخ کِخی و های و هویی می زدند / تای چندی مست و بیخود می شدند
3018) بوالفضولی گفت صوفی را که چیست ؟ / سفره یی آویخته ، وز نان تهی ست
3019) گفت : رَو رَو ، نقش بی معنی ستی / تو بجو هستی ، که عاشق نیستی
3020) عشقِ نان ، بی نان ، غذای عاشق است / بندِ هستی نیست هر کو صادق است
3021) عاشقان را کار نَبوَد با وجود / عاشقان را هست بی سرمایه سود
3022) بال ، نی و گِردِ عالم می پَرند / دست نی و گُو ز میدان می بَرند
3023) آن فقیری کو ز معنی بوی یافت / دست بُبریده همی زنبیل بافت
3024) عاشقان اندر عدم خیمه زدند / چون عدم ، یک رنگ و نَفسِ واحدند
3025) شیر خواره کی شناسد ذوقِ لوت ؟ / مر پَری را بوی باشد لوت و پوت
3026) آدمی کی بو بَرَد از بویِ او ؟ / چونکه خویِ اوست ضدِ خویِ او
3027) یابد از بو آن ، پریِ بوی کش / تو نیابی آن ، ز صد من لوتِ خَوش
3028) پیشِ قبطی خون بُوَد آن آبِ نیل / آب باشد پیشِ سبطیِ جمیل
3029) جاده باشد بحر ز اسراییلیان / غرقه گه باشد ز فرعونِ عَوان
شرح و تفسیر قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام
یکی از دراویش ، روزی خوانی تهی از طعام بر جایی آویخته می بیند . در دم به شور و شوق می آید و دست افشانی و پایکوبی می کند و جامه می دراند و بانگ برمی آورد که : ای بینوایان ، اینست نوایِ بینوایان ، اندک اندک دراویش دیگر نیز به شور و شوق می آیند و با او همراهی می کنند . در این وقت یک آدمِ فضول که ناظرِ این هنگامۀ عاشقانه بود می گوید : ای بابا ، این های و هوی دیگر برای چیست ؟ سفرۀ بی نان و از یک میخ آویزان که این همه سر و صدا ندارد .
آن صوفی می گوید : برو که نه خویشتن را می شناسی و نه از عشقِ حقیقی خبر داری . عاشقانِ صادق در کمندِ نیست های هست نما اسیر نمی شوند .
صوفیی بر میخ ، روزی سفره دید / چرخ می زد ، جامه ها را می درید
روزی یک نفر صوفی دید که سفره ای از میخی آویخته است . از دیدن آن سفره به وَجد آمد و شروع کرد به رقصیدن و جامه دریدن .
بانگ می زد ، نَک نوایِ بی نوا / قحط ها و دردها را نَک دوا
فریاد می زد که : اینک این سفره ، نوای بینوایان و چارۀ قطعی همۀ قحطی ها و پریشانی هاست .
چونکه درد و شورِ او بسیار شد / هر که صوفی بود ، با او یار شد
همینکه شور و شوقِ آن صوف به نهایتِ درجه رسید . هر کس که خویِ صوفیانه داشت با او همراه شد . [ یکی از شروطِ طریقت همین است . یعنی هر گاه یکی از صوفیانبه وجد آید یارانش باید با او عمراهی کنند و تواجد نمایند ( شرح کبیر انقروی ، جزو دوم ، دفتر سوم ، ص 1171 ) ]
کِخ کِخی و های و هویی می زدند / تای چندی مست و بیخود می شدند
آن صوفیان شروع کردند به خندیدن و های و هوی نمودن و مکرراََ بیخویش و مستغرق می شدند . یعنی گاه به حالتِ محو می رفتند و گاه به صحو می آمدند . [ کِخ کِخ = صدای خنده ]
بوالفضولی گفت صوفی را که چیست ؟ / سفره یی آویخته ، وز نان تهی ست
یک نفر یاوه گو به آن صوفی که در حالِ وجد بود گفت : مگر یک سفرۀ خالی آویخته چه خاصیتی دارد که موجبِ این همه شور و حال شده است ؟
گفت : رَو رَو ، نقش بی معنی ستی / تو بجو هستی ، که عاشق نیستی
مولانا از اینجا به بعد از زبان آن صوفی در بارۀ ذوق و وَجدِ عارفان سخن می گوید .
معنی بیت : آن صوفی به آن یاوه گو جواب داد : برو ، برو که تو نقشِ فاقدِ معنایی . تو باید به دنبالِ هستی حقیقی باشی . تو عاشق نیستی .
عشقِ نان ، بی نان ، غذای عاشق است / بندِ هستی نیست هر کو صادق است
صوفی اگر نان هم در کار نباشد ، باز عاشق است . زیرا غذای صوفی ، عشق است . هر کس که در طریقِ عشق ، صادق باشد اسیر هستی موهوم و مادّی خود نمی شود .
عاشقان را کار نَبوَد با وجود / عاشقان را هست بی سرمایه سود
زیرا عاشقانِ صادق با وجودِ موهوم و هستی مادّی و مجازی کاری ندارند . یعنی مقیّد به جنبه های کاذبِ حیات نیستند . عاشقان صادق بدون داشتند سرمایه های دنیوی سود می برند .
بال ، نی و گِردِ عالم می پَرند / دست نی و گُو ز میدان می بَرند
صوفیانِ عاشق ، بی آنکه پَر و بالی داشته باشند در اطرافِ جهان به پرواز درمی آیند و بی آنکه دستی داشته باشند . گوی سبقت در طریقِ عشقِ حق از دیگران می ربایند . [ عاشقِ صادق مانندِ دیگران ، وابسته و اسیر علل و اسبابِ مادّی نیست . ]
آن فقیری کو ز معنی بوی یافت / دست بُبریده همی زنبیل بافت
آن درویشی که از عشق حق ، بویی برده بود با دستِ بریده زنبیل می بافت . [ اشاره است به حکایت شیخ اقطع زنبیل باف که در ابیات 1614 تا 1720 دفتر سوم آمده است . ]
عاشقان اندر عدم خیمه زدند / چون عدم ، یک رنگ و نَفسِ واحدند
عاشقان صادق ، در عدم چادر زده اند . یعنی در عالمِ الهی مقیم شده اند و مانند عدم ، یک رنگ و واحد شده اند . [ عدم ، در این بیت به معنی عدمِ مطلق و مقابلِ وجود نیست . بلکه برعکس ، عدم در اینجا کنایه از وجودِ مطلق است و منظور از آن ، عالمِ وحدتِ الهی است .
منظور بیت : عشاق حقیقی در عالمِ الهی به سر می برند و چون عالمِ الهی عالم وحدت است . لذا صوفیانِ خالص نیز رنگِ وحدت گرفته و همچون تنی واحد شده اند . ( عدم = شرح بیت 3201 دفتر اوّل ]
شیر خواره کی شناسد ذوقِ لوت ؟ / مر پَری را بوی باشد لوت و پوت
طفلِ شیرخوار چه می داند غذا چه طعمی دارد ؟ غذای پریان ، فقط بوست . [ منظور مصراع دوم اینست که موجوداتِ مجرد ، به طعامِ مادّی نیاز ندارند . بلکه طعامِ آنان نیز مجرد و معنوی است . «بو» در اینجا کنایه از غذاهای معنوی است . [ لُوت و پُوت = انواع خوردنی ها ]
آدمی کی بو بَرَد از بویِ او ؟ / چونکه خویِ اوست ضدِ خویِ او
انسانِ خاکی و مقیّد به مقتضیّات و مناسباتِ مادّی کی می تواند از عالمِ مجردات بو ببرد . یعنی از آن جهان واقف شود ؟ مسلماََ نمی تواند از آن جهان آگاه شود . زیا خوی و خصلتِ انسانِ اسیر در مادیّات با خوی و خصلتِ موجوداتِ مجرد و قدسی ناسازگاری دارد . [ زیرا شناخت حقیقت تنها از طریقِ الفاظ صورت نمی گیرد بلکه آدمی باید روحِ خود را صفا و تعالی ببخشد . ]
یابد از بو آن ، پریِ بوی کش / تو نیابی آن ، ز صد من لوتِ خَوش
آن ذوق و کشفی که موجوداتِ مجرد از معقولات و معنویات حاصل می کنند . تو انسانِ مادّی از صد من طعامِ گوارا به دست نخواهی آورد . [ همینطور عشاقِ صادق از مکاشفاتی که از عالمِ الهی به دست می آورند . انسانِ اسیر در قید و بندِ دنیا نمی تواند از طریقِ تمهیداتِ مادّی بدان دست یازد . ]
پیشِ قبطی خون بُوَد آن آبِ نیل / آب باشد پیشِ سبطیِ جمیل
برای مثال ، آبِ صاف و زلالِ رودِ نیل برای فرعونیان ، خون می شود . امّا برای انان که پیروِ حضرتِ موسی (ع) بودند ، آبی خوشگوار . [ خون شدن آبِ نیل برای فرعونیان ، یکی از عذاب های الهی بود . غالبِ تفاسیر قرآن کریم ، این حکایت را در ذیلِ آیه 133 سورۀ اعراف آورده اند ( مجمع البیان ، ج 4 ، ص 469 و دیگر تفاسیر ) / قبطی = شرح بیت 863 دفتر اوّل ]
جاده باشد بحر ز اسراییلیان / غرقه گه باشد ز فرعونِ عَوان
دریا برای قومِ بنی اسراییل مانندِ راهی وسیع می شود ولی برای فرعونِ ستمگر محلِ غرق شدن می گردد . [ رجوع شود به شرح بیت 863 دفتر اوّل / عَوان = سرهنگ دیوان و مأمورِ اجرای دیوان قضا و حِسبَت ]
دکلمه قصه عشق صوفی بر سفره تهی از طعام
خلاصه زندگینامه مولانا جلال الدین محمد بلخی
سرزمین ایران از دیرباز مهد تفکرات عرفانی بوده است . از این رو در طی قرون و اعصار ، نام آورانی بی شمار در عرصه عرفان و تصوف در دامن خود پرورش داده است . یکی از این بزرگان نام آور ، حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی است که به ملای روم و مولوی رومی آوازه یافته است . او در ششم ربیع الاول سال 604 هجری قمری در بلخ زاده شد . پدر او محمدحسین خطیبی است که به بهاءالدین ولد معروف شده است و نیز او را با لقب سلطان العلما یاد کرده اند . بهاء ولد از اکابر صوفیه و اعاظم عرفا بود و خرقه او به احمد غزالی می پیوست و در علم عرفان و …
متن کامل زندگینامه مولانا جلال الدین بلخی را در مرکز تخصصی شعر و عرفان مطالعه نمایید.
خلاصه معرفی کتاب مثنوی معنوی مولوی
مثنوی معنوی کتابی تعلیمی و درسی در زمینه عرفان ، اصول تصوف ، اخلاق ، معارف و …است . مولانا بیشتر به خاطر همین کتاب شریف معروف شده است . مثنوی معنوی دریای ژرفی است که می توان در آن غواصی کرد و به انواع گوهرهای معنوی دست یافت با آنکه تا آن زمان کتابهای ارزشمند و گرانقدری نظیر منطق الطیر عطار نیشابوری و حدیقت الحقیقت سنائی و گلشن راز شبستری از مهمترین و عمیق ترین کتب عرفانی و صوفیانه به شمار می رفتند ولی با ظهور مثنوی معنوی مولانا و جامعیت و ظرافت و نکته های باریک و …
متن کامل معرفی جامع کتاب مثنوی معنوی مولوی را در مرکز تخصصی شعر و عرفان مطالعه نمایید.
منابع و مراجع :
- شرح جامع مثنوی معنوی – دفتر سوم – تالیف کریم زمانی – انتشارات اطلاعات