این عجایب دید آن شاه جهود / جز که طنز و جز که انکارش نبود
هود گرد مومنان خطی کشید / نرم می شد باد ، کانجا می رسید
رو به آتش کرد شه ، کای تندخو / آن جهانسوز طبیعی خوت کو ؟
آن دهان کژ کرد و از تسخر بخواند / نام احمد را ، دهانش کژ بماند
یک زنی با طفل آورد آن جهود / پیش آن بت ، و آتش اندر شعله بود
آن جهود سگ ببین چه رای کرد / پهلوی آتش بتی بر پای کرد
بعد از این خون ریز درمان ناپذیر / کاندر افتاد از بلای آن وزیر