3716) خواجه یی بوده ست او را دختری / زُهره خَدّی ، مَه رُخی ، سیمین پَری 3717) گشت بالغ...
3708) ای اَیازِ پُر نیازِ صدق کیش / صدقِ تو از بحر و از کوه است بیش 3709) نه به...
3676) هر دَمی فکری چو مهمانِ عزیز / آید اندر سینه ات هر روز نیز 3677) فکر را ای جان...
3647) آن یکی را بیگهان آمد قُنُق / ساخت او را همچو طَوق اندر عُنُق 3648) خوان کشید او را...
3635) این سخن از حدّ و اندازه ست بیش / ای اَیاز اکنون بگو احوال خویش 3636) هست احوالِ تو...
3591) آن جهان چون ذرّه ذرّه زنده اند / نکته دان اند و سُخن گوینده اند 3592) در جهانِ مُرده...
3583) گفت : نه نه ، من حریفِ آن مَی ام / من به ذوقِ این خوشی قانع نی...
3563) آن شفیعان از دَمِ هَیهایِ او / چند بوسیدند دست و پایِ او 3564) کای امیر از تو نشاید...
3553) میر گفت : او کیست کو سنگی زند / بر سبویِ ما ؟ سبو را بشکند ؟ 3554) چون...
3535) مصطفی را هَجر چون بفراختی / خویش را از کوه می انداختی 3536) تا بگفتی جبرئیلش : هین مکُن...