833) آهویی را کرد صیّادی شکار / اندر آخُر کردش آن بی زینهار 834) آخُری را پُر ز گاوان و...
823) گفت پیغمبر که رحم آرید بر / جانِ مَن کانَ غَنیّاََ فَافتَقَر 824) وَالَّذی کانَ عَزیزاََ فَاحتَقَر / اَو...
765) این سخن را نیست پایان و فراغ / ای خلیلِ حق چرا کُشتی تو زاغ ؟ 766) بهرِ فرمان...
719) مرغکی اندر شکارِ کِرم بود / گُربه فرصت یافت او را در ربود 720) آکِل و مأکول بود و...
672) چون فناش از فقر پیرایه شود / او محمّدوار بی سایه شود 673) فَقر ، فَخری را فنا پیرایه...
648) پس هنر ، آمد هلاکت خام را / کز پیِ دانه ، نبیند دام را 649) اختیار آن را...
641) چون ز گریه فارغ آمد گفت : رَو / که تو رنگ و بوی را هستی گِرو 642) آن...
620) همچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک / بسته اند اینجا به چاهِ سهمناک 621) عالَمِ سِفلی و...
604) زین بفرمودست آن آگه رسول / که هر آنکه مُرد و کرد از تن نزول 605) نَبوَد او را...
586) عاشقان را شادمانی و غم اوست / دستمزدِ و اُجرتِ خدمت هم اوست 587) غیرِ معشوق ار تماشایی بُوَد...