گفت یوسف : هین بیاور ارمغان / ام ز شرمِ این تقاضا زد فغان
آمد از افاق ، یار مهربان / یوسف صِدیقّ را شد میهمان
پادشاهان را چنین عادت بُوَد / این شنیده باشی ، ار یادت بُوَد
گفت نوح ، ای سرکشان ، من نِیَم / من ز جان مُرده ، به جانان می زیم
گرگ را بَرکَند سَر آن سرفراز / تا نمانَد دو سَری و امتیاز
گفت یارش کاندر آ ای جمله من / نَی مخالف چون گُل و خارِ چمن
آن یکی آمد دَرِ یاری بزد / گفت یارش : کیستی ای مُعتَمَد
گفت شیر : ای گرگ این را بخش کن / مَعدِلت را نو کن ای گرگِ کُهُن
شیر و گرگ و روبهی بهر شکار / رفته بودند از طلب در کوهسار