حکایت رفتن مصطفی به عیادت صحابی رنجور

حکایت رفتن مصطفی به عیادت صحابی رنجور در مرکز تخصصی شعر و عرفان دیدارجان

حکایت رفتن مصطفی به عیادت صحابی رنجور

یکی از صحابه بیمار شده بود . پیامبر (ص) به عیادت او رفت تا از وی دلجویی کند . همینکه بیمار نگاهش به رسول الله (ص) افتاد . درد و رنجوریش بهبود یافت و خدا را سپاس گفت و بیماری و کسالت خود را موهبتی ربّانی دانست . چه به واسطۀ این بیماری ، پیامبر (ص) را در منزل خود زیارت می کرد . پیامبر ضمن احوالپرسی ، از او سؤال کرد تو در حالت غلبۀ نَفسِ امّاره چه دعایی به زبان خود کرده ای ؟ آن بیمار ابتدا به خاطرش نیامد که چه دعایی کرده ، ولی با مدد از همّت و عنایت رسول الله (ص) به یاد آورد و گفت : من گناهی مرتکب شدم و از حق تعالی درخواست کردم که عذاب و کیفر آن گناه را به جای قیامت در همین دنیا به من بچشاند تا در آن دنیا آسوده شوم . از اینرو دچارِ پریشانی روحی و جسمی شدم . تا اینکه عنایتِ تو مرا از مهلکۀ ای پریشانی برهانید . رسول الله به او سفارش کرد که دیگر از این قبیل دعاها نکند . بلکه همواره از حق تعالی چنین درخواست کند « خداوندا مشکل مرا آسان ساز ، در دنیا و آخرت نیکی عطا فرما »

مأخذِ این داستان ، این روایت است : از اَنس روایت شده : که رسول خدا – درود و سلام خدا بر او باد – یکی از یاران خود را دید که مانند جوجه ای نحیف و لاغر شده است . به او گفت آیا تو این حال را از حق تعالی درخواست کرده ای ؟ گفت : آری ، گفته بودم ، خداوندا مرا در قیامت کیفر مکن ، بلکه در همین دنیا کیفرم دِه . پیامبر (ص) فرمود : سبحان الله تو تابِ آن نداری . بلکه باید بگویی : « خداوندا ، در دنیا و آخرت نیکی مان دِه و از عذابِ دوزخ برهانمان »

این حکایت دو مقصودِ عمده را بیان داشته . ضرورتِ حفظ عهد و پیمان و عدم ظرفیت آدمی در تحمّلِ عذاب در نشئۀ دنیوی .