در شدن ، خرگوش بس تاخیر کرد / مکرها با خویشتن ، تقریر کرد
همچو آن خرگوش کو بر شیر زد / روح او کی بود اندر خورد قد ؟
آن مگس بر برگ کاه و بول خر / همچو کشتی بان ، همی افراشت سر
ساعتی تاخیر کرد اندر شدن / بعد از آن شد پیش شیر پنجه زن
گفت : هر رازی نشاید باز گفت / جفت ، طاق آید گهی ، گه طاق جفت
بعد از آن گفتند ای خرگوش چست / در میان آر آنچه در ادراک توست
این سخن پایان ندارد ، هوش دار / گوش ، سوی قصه خرگوش دار
گفت : ای یاران حقم الهام داد / مر ضعیفی را قوی رایی فتاد
قوم گفتندش که ای خر ، گوش دار / خویش را اندازه خرگوش دار
گفت : ای یاران مرا مهلت دهید / تا به مکرم از بلا بیرون جهید
