آرشیو برای دسته بندی: شرح و تفسیر مثنوی معنوی مولوی

گفت پیغمبر که : دائم بهرِ پند / دو فرشته خوش منادی می کنند

پس عُمَر گفتش که : این زاریِ تو / هست هم آثارِ هشیاریِ تو

باز گرد و حالِ مُطرِب گوش دار / زآنکه عاجز گشت مُطرِب زانتظار

سنگ ها اندر کفِ بوجهل بود / گفت ای احمد بگو این چیست زود

اُستُنِ حنانه از هَجرِ رسول / ناله می زد همچو ارباب عقول

آن زمان حق بر عُمَر خوابی گماشت / تا که خویش از خواب نتوانست داشت

مُطربی کز وی جهان شد پُر طرب / رُسته ز آوازش خیالاتِ عجب

گفت صدیقه که : ای زُبدۀ وجود /حکمتِ بارانِ امروزین چه بود ؟