1150) از قضا رنجور و ناقص شد هِلال / مصطفی را وحی شد غَمّازِ حال 1151) بُد ز رنجوریش خواجه...
1111) چون شنیدی بعضی اوصافِ بِلال / بشنو اکنون قصّۀ ضعفِ هِلال 1112) از بِلال او پیش بود اندر رَوِش...
1075) گفت : ای صِدّیق آخِر گفتمت / که مرا انباز کن در مکرمت 1076) گفت : ما دو بندگانِ...
1034) قهقه زد آن جهودِ سنگ دل / از سَرِ افسوس و طنز و غِشّ و غّل 1035) گفت صدّیقش...
989) مصطفی گفتش که ای اقبال جُو / اندرین من می شوم انبازِ تو 990) تو وکیلم باش ، نیمی...
953) بعد از آن صدّیق پیشِ مصطفی / گفت حالِ آن بِلالِ با وفا 954) کآن فلک پیمایِ مَیمون بالِ...
888) تن فِدایِ خار می کرد آن بِلال / خواجه اش می زد برایِ گوشمال 889) که چرا تو یادِ...
846) آن یکی می زد سَحوری بر دَری / درگهی بود و رَواقِ مهتری 847) نیمشب می زَد سَحوری را...
806) مور بر دانه بِدآن لرزان شود / که ز خِرمن هایِ خوش اَعمی بُوَد 807) می کشد آن دانه...
793) گفت : آری لیک کو دَورِ یَزید ؟ / کی بُده ست این غم ؟ چه د یر...