باز جواب گفتن ابلیس به معاویه | شرح و تفسیر

2672) گفت ابلیسش گُشای ، این عَقد را / من مِحَکّم قلب را و نقد را

2673) امتحانِ شیر و کلبم کرد حق / امتحانِ نقد و قلبم کرد حق

2674) قلب را من کی سیه رو کرده ام ؟ / صَیرَفیّ ام ، قیمتِ او کرده ام

2675) نیکوان را رَه نمایی می کنم / شاخه های خشک را بر می کنم

2676) این علف ها می نهم از بهرِ چیست ؟ / تا پدید آید که حیوان ، جنسِ کیست

2677) گرگ از آهو چو زاید کودکی / هست در گرگیش و آهویی شکی

2678) تو گیاه و استخوان ، پیشش بریز / تا کدامین سُو کُند او گام ، تیز

2679) گر به سوی استخوان آید ، سگ است / ور گیاه خواهد ، یقین آهو رَگ است

2680) قهر و لطفی جُفت شد با همدگر / زاد از این هر دو ، جهانی خیر و شر

2681) تو گیاه و استخوان را عرضه کن / قُوتِ نَفس و ، قُوتِ جان را عرضه کن

2682) گر غذای نَفس جوید ، اَبتَر است / ور غذای روح خواهد ، سَرورست

2683) گر کُند او خدمتِ تن ، هست خَر / ور رَود در بحرِ جان ، یابد گُهَر

2684) گر چه این دو مختلف خیر و شرند / لیک این هر دو ، به یک کار اندرند

2685) انبیا طاعات ، عرضه می کنند / دشمنان ، شهوات عرضه می کنند

2686) نیک را چون بَد کنم ، یزدان نِیَم / داعیَم من ، خالقِ ایشان نِیَم

2687) خوب را من زشت سازم ، رب نِه ام / زشت را و خوب را آیینه ام

2688) سوخت هندو آیینه از درد را / کین سیه رُو می نماید مرد را

2689) او مرا غمّاز کرد و ، راستگو / تا بگویم زشت کو و خوب کو

2690) من گواهم ، بر گُوا زندان کجاست ؟ / اهلِ زندان نیستم ، ایزد گُواست

2691) هر کجا بینم نهالِ میوه دار / تربیت ها می کنم من دایه وار

2692) هر کجا بینم درختِ تلخ و خشک / می بُرم ، تا وارَهد از پُشک ، مُشک

2693) خشک گوید باغبان را کِای فتا / مر مرا چه می بُری سَر بی خطا ؟

2694) باغبان گوید : خَمُش ای زشت خو / بس نباشد خُشکیِ تو جُرمِ تو ؟

2695) خشک گوید : راستم من ، کژ نِیَم / تو چرا بی جُرم می بُریّ پَیَم ؟

2696) باغبان گوید : اگر مسعودیی / کاشکی کژ بودیی ، تو بودیی

2697) جاذبِ آبِ حیاتی گشتیی / اندر آبِ زندگی آغشتیی

2698) تخمِ تو بَد بوده است و ، اصلِ تو / با درختِ خوش نبوده وصلِ تو

2699) شاخِ تلخ ، ار با خوشی وَصلَت کند / آن خوشی اندر نهادش بَر زند